“Sonsuz ve devamlı… İki enerji kalpte birleşiyor…”
Bağlama Sanatı Tekniğini kullanıyordu.
[Hissediyor musun? İşte bu Bağlama Sanatı Tekniği. İstediğin her şeyi kendine çekebilrisin.]
Gökçe böyle söylemişti. Çok uzakta olsa da her yerde çocuklar ölüyordu. Bu kadarı ile başarabileceğini düşündü.
“Sonsuz ve devamlı, iki enerji kalpte birleşiyor. Doğuştan bir vücut alırsın, gelişerek yüceliğe ulaşırsın. Şeytani bariyerler yüce kapıyı açıyor”
Ki kanalları kapalı olsa da bu teknik hiç Ki kullanmıyordu. Bu gücün bir sürü sırrı vardı. Bir el boşluğa uzandı.
-Foşş!
Kalbini adamadığın zaman bu teknik asla ortaya çıkmaz. Neyse ki Mok Gyeongwoon’un bir sorunu yoktu. Ölüm enerjisi elinde toplanıyordu. Çok fazlaydı.
“Harika.”
Normalde enerjiyi hemen emerdi. Ancak farklı bir şey yaşandı. Enerjinin gittiği yönlerden farklı bir akım vardı. Belki de Mok Kılıç Malikanesi’nden daha fazlasını elde edebilirdi. Çocuklara bakarken konuşmaya başladı.
“Ölü ve öldürün.”
Kim ne kadar ölürse onun da işine o kadar geliyordu. Mok Gyeongwoon’a birisi garip garip bakıyordu. O kişi iblis maskeli adamdı.
“Ne yapıyor bu?”
Çoğu kişinin dikkati vadideydi. Ancak iblis maskeli adam ellerini uzatmış Mok Gyeongwoon’a bakıyordu.
“Hım.”
Ne yaptığını anlamamıştı. Ki’si ile içine bakmıştı. Ama hiçbir şey hissetmemişti.
“Acaba abarttım mı?”
Ki kanalları kapalıyken hiçbir şey yapamazdı. Ki sirkülasyonunu bile düşünemezdi. Ancak hareketleri canını sıkmıştı. O sırada bir savaşçı kulağına eğildi.
“Işık neredeyse söndü.”
Zaman bitiyordu. Gelen çocuklardan neredeyse 400’e düşmüştü. Kendi aralarında savaşarak 200 kişi ölmüştü, geri kalan 200’ü ise hala debeleniyordu.
“Fışş!”
Işık sönmüştü. İblis maskeli adam elini kaldırdı.Bekleyen savaşçılar kılıçlarını çekti.
-Şin!
Demir top için savaşan çocuklar çok korkmuştu. Acele etmezseler öleceklerdi. Çocuklar içinde son bir kıvılcım oluştu.
“Geber!”
-Bam bam!
“Yolumdan çekil!”
-Çatırt!
“Isırdın lan beni şerefsiz!”
Birbirlerine taşlarla vuruyorlardı, o yetmezse birbirlerini ısırıyorlardı. Çok iğrenç bir andı. İzleyen kişiler bile daha fazla bakamamıştı. Daha yeni başlıyordu. Bir çocuk herkesin dikkatini çekti.
“Ahhh!”
-Çat!
-Ağh!
Bir çocuk etrafındaki insanları öldürmeye başlamıştı. O kişi Mok Yu-Cheon’du. İlk başta kendisi kimseyi öldürmeyeceğini ve sadece demir topu arayacağını söylemişti. Ancak artık uçurumun kenarındaydı.
“Haa…”
Demir topu bulduğu anda peşine insanlar düşmüştü, zaman bitiyordu. Bu durum onu da diğerlerine benzetti.
“Sikeyim!”
Kaç kişiyi öldürdüğünü bilmese de ışığın yanına gelmişti. Kanlı demir topu kaldırdı.
“Geçtin!”
Bunu duyduğu anda yere çöktü ve rahatladı. Aklına tek bir şey gelmişti.
“Hayattayım! Hala yaşıyorum!”
Bu çok farklı bir histi. Cehennemde hayatta kalmıştı. Ölüm korkusu onu yaşamı getirmişti. Ancak kanlı ellerine baktığında fikri değişti.
“Ne yaptım ben?..”
Yaşamak için bunu yapmış olsa da sonucu ne oldu? Artık bir insan değildi. O sırada iblis maskeli adam bağırdı.
“Işık söndü, hepsini öldürün.”
“Bam!”
Emir verildiği anda etrafta çığlıklar duyulmaya başlanmıştı. Ki kanalları mühürlenen çocuklar karşı bile verememişti.
***
Kodeks Library
Çeviri- Hakai
***
Savaşçılar kalan çocukları saydı. Sayı belliydi. 468 çocuk kalmıştı. Çocukların %40’ı ölmüştü.
“%60 fena değilmiş.”
Ancak iblis maskeli adam ölen kişileri asla umursamıyordu. Hayatta kalan sayısı fazla kaldığı için aslında mutluydu. Saymayı bitirdikten sonra konuşmaya başladı.
“İlk kapıyı geçen herkesi tebrik ederim.”
“…”
Çocuklar sesini bile çıkarmıyordu. İki saat sürse bile hepsi deli gibi yorulmuştu. İblis maskesi durmadan devam etti.
“Demir toplarınıza baktığınızda birer sayı göreceksiniz. O sayılar sizin atamanız olacak.”
“…”
“İkinci kapıya geçebiliriz.”
-Mırrr
Çocuklar üzülmüştü. Belki dinlenebiliriz diye düşünmüşlerdi. Ama neden hemen sınava devam ediyorlardı ki? En son gelenler için çok acı çekiyordu.
“Sikeyim.”
Mok Yu-Cheon da onlardan biriydi. Dinlenmeyi geçmişti, bu durumda nasıl ikinci bir sınava girecekti? İblis maskeli adam bir dağı gösterdi.
“İkinci kapı, o dağda şafağa kadar hayatta kalırsanız açılacak.”
“Şafağa kadar mı?”
Saat geç olmuştu. Yola çıktıklarında güneş batıyordu. 3 saat yürüme ve 2 saat sınavın sonucunda hava kararmıştı. Yani şafağa 3 saat falan vardı.
“Bu sefer tek görev dayanmak mı?”
O zaman daha kolay olurdu. Burada deliler olsa bile bir şekilde saklanacak yer bulabilirlerdi. Ki kanalları da mühürlü olduğundan kimseyi arayamazlardı. Çoğu rahatlamıştı. Ama hiçbir şey bu kadar kolay olamazdı. İblis maskeli adam devam etti.
“Size şartları sayacağım.”
“Şartlar mı?”
Nasıl yani?
“Dağda 40 tane bayrak var. 8 kişi bir bayrak etrafında durabilir. Şafakta da tam kişi bayrakların orada olmalısınız.”
-Mırıldanma
Herkesin kafası yine karışmıştı. Beklenen olmuştu aslında. Hiçbir şey bu kadar kolay olmayacaktı.
“Bir kişi bile az olursa ölürsünüz.”
“…”
Herkes sustu. Durumu duyunca insanlar düşünceye daldı. Mok Yu-Cheon da düşündü.
“Burada 500 kişi falan var, ancak 40 bayrak etrafında toplam 320 kişi falan kalabiliyor.”
Yine kanlı bir yarışma olacaktı. Ancak bu sefer işler farklıydı. 8 kişi birlikte çalışabilecekti.
“Takım çalışması!”
Herkes bu sınavın amacını anlamıştı. Bir sürü değişken olacak olsa da hayatta kalabilirlerdi.
-Foş!
Herkes birbirine bakmaya başladı. Orada takımlaşmanın manası yoktu. Burada en iyi adamları alırlarsa işleri kolaylaşacaktı.
“O zaman…”
Herkes ışığa baktı. Orada oturanlar en çok dinlenen kişilerdi. Onlardan biri olmak işlerine gelirdi.
“Hım…”
Sadece son gelenler değil, ilk gelenler de aynı şeyi düşündü. Mor Katliam Vadisi’nden gelen çocuk bir anda ayağa kalktı.
“İlk sınavı geçtim ve dinlendim de ikinci sınav hemen başlayacak. Bu sefer de rahat olamayacağız.”
Hiç dinlenemedikleri bir durum olabilirdi. Az bayrak sayısı yüzünden canlar sıkılacaktı.
“Bütün gece ayakta kalacağım galiba.”
Ancak üçüncü sınav da hemen başlarsa dayanıklılık en önemli nokta olacaktı. Ki sirkülasyonu yapamamaları en büyük sorundu. Kendilerini yenileyemiyorlardı.
“Gereksiz savaşlara girmemeliyim.”
Ancak bu şekilde dinlenebilirlerdi. İşe yarar insanlarla takım olmak işlerine gelirdi. Mor Katliam Vadisi’nden gelen çocuk etrafına bakındı.
Mok Gyeongwoon ve kaslı çocuğı gördü.
“Hım.”
İlk sınavı onlar geçmişti. Uzakları aramak yerine yakınlarına bakmaya başladı.
“İlk bitirmeyi düşünüyordum ama…”
Birlik olmanın daha iyi bir fikir olduğunu düşündü. Mok Gyeongwoon’un soluna bakmıştı. Elini uzatıyordu, dost olmak istiyordu. Ancak…
“?!”
Mok Gyeongwoon’un dudakları titriyordu. Resmen bu durumdan zevk alıyordu. İçi rahat olmamıştı.
“Bu elemandan olmaz.”
Deli heriflerle iş yapmak istemiyordu. İçgüdüsü onu delice uyarıyordu. Tam başka yere bakarken Mok Gyeongwoon kulağına fısıldadı.
“Takım olmak ister misin?”
Ne? Yoksa o da mı böylesinin mantıklı olacağını düşündü?
Ama o tipi gördükten sonra bütün isteği gitmişti.
“Hayır.”
Mok Gyeongwoon sinir olmuştu.
“Yazık oldu.”
İlk kurbanı o olacaktı.
____________________________________________________
Serilerden anında haberdar olmak için discord sunucumuza girebilirsiniz!
_____________________________________________________
Yorumlar yükleniyor...
İlk yorumu sen yap!